Het nieuwe schooljaar

Lekker in het zonnetje met een kopje koffie. In Afrika. Boven op de berg, uitkijkend over andere bergtoppen, eucalyptusbomen, volle avocado-bomen en oneindig veel bananenbomen. De zon staat al hoog aan de hemel om half elf en het is puur genieten. Het is een nationale feestdag vandaag, Revolutionday en voor de eerste keer zit ik even helemaal alleen. Al mijn huisgenoten zijn naar een event en ik heb me aangeboden om op het huis te passen. Hoewel, helemaal alleen... De timmerman timmert er op los (nieuwe scoolbankjes), de kok is er, de klokkenluider en niet te vergeten alle kinderen zijn vrij. In Afrika ben je nooit alleen. Een week geleden ben ik heen gevlogen, deze keer samen met Marjorie, eveneens verpleegkundige uit het ETZ Tilburg. Ook zij is enkele malen uitgezonden geweest naar Same District Hospital en we hebben daardoor veel overeenkomstige Tanzaniaanse vrienden. Je kunt wel stellen dat we een hechtische week hebben gehad.De eerste twee nachten hebben we in Moshi gelogeerd. Een mooie fietstocht gemaakt en nieuwjaarsborrel gegeven rooftop Kibo Palace hotel bij zonsondrrgang met uitzicht op de Kilimanjaro, voor onze vrienden daar.Daarna met de bus en zes koffers afgezakt naar Same en meteen door naar Kighare.Het nieuwe schooljaar begon 9 januari en in drie dagen moesten we alles gereed maken. En nog een leerkracht zoeken! Dankzij Marjorie die met heel veel inzet en goede creatieve ideën hart en ziel gaf is de start van het nieuwe schooljaar een groot succes geworden kun je wel stellen. Het aantal nieuwe aanmeldingen was overweldigend. Eigenlijk was onze filosofie temporiseren en stabiliseren zodat de kwaliteit van het onderwijs niet achteruit gaat en de school langzaam groeit, temeer omdat we (nog) niet genoeg lokalen hebben. Kinderen van de hutjes zonder electiciteit en stromend water hier tegen de berghelling gaan nog steeds vóór, ook al kunnen ze de €2,50 per maand niet eens betalen. Nu kwamen er plotseling veel inschrijvingen van de kinderen van dokters, verpleegkundigen en leraren uit een dorp op een half uur rijden. Persé willen ze naar onze school komen.Natuurlijk zien de hogeropgeleide ouders dat ons onderwijs beter is als wat de lokale basisschool biedt. Maar ook wilden ze dagopvang voor hun kroost. Na rijp beraad is het idee ontstaan om in dat dorp, Bombo, een dependance te starten. Dagopvang met onderwijs, dus eigenlijk een nieuwe formule. Als Moses niet naar de berg kan komen komt de berg naar Moses. Want een ander probleem is transport. Hoewel er nu een schoolbus is, want we hebben ook kinderen van 10 km precies de andere kant op. Bijkomstig is dat de brug recent verwoest is na hevige regenval en per auto zijn ze niet bereikbaar nu. We hopen daar maandag te starten, maar we moeten nog inrichten en een leerkracht zoeken en een kok, want er moet ook gegeten worden. Deze week komt dus alles tijdelijk naar onze school hier in Kighare. Ik telde gisteren 55 hummels in de kleuterklas! En dan heb je natuurlijk de vechters, meestal jongens, de jankers, zieke kindjes, mamma-missende kindjes, rugzakkindjes, ongehoorzame kindjes, broekplassers, wildplassers, maar vooral heel veel lieve, leergierige kindjes. Natuurlijk ben ik ook juf deze week en we dansen en springen, doen dieren na, tellen de traptreden en hebben veel lol. We hebben armbandjes gevlochten om ze in de juiste groep in te delen en met tape plakken we de naam op de trui. Als een engel uit de hemel kwam net op tijd juffrouw Rose ons team versterken. Een schot in de roos, haha, ze heeft humor, creativiteit en is universitair opgeleid. Dus 55 kleuters, tesamen meer dan 100 kinderen. Onze kok maakt overuren, maar eerlijk gezegd doen ze daar niet moeilijk over hier. Om 10u een bordje pap en om 13u rijst met bonen. God zorgd voor ons allen. En we hebben een toiletjuffrouw aangesteld, die echt permanent bij de toilet zit. Werkt goed met zoveel nieuwkomers. Het doet me goed te zien dat we een heel leuk team jonge leerkrachten hebben. Meester Simon van Standard 2 woont hier gewoon in het dorp, is ook universitair opgeleid en heeft een vrouw, een dochtertje, een winkeltje en een brommer. Juf Eveline van Standard 1 heeft een dochtertje van 2jr. Daarvoor hebben we geregeld dat die naar een gastgezin kan op tijden dat ze werkt. Ook een nieuw concept voor hier. Ze is helemaal blij. En Beatrice is van de babyclass. Komt uit het dorp en kent iedereen. Nu ben ik dus drie kopjes koffie verder en ga gauw weer aan de slag. Jullie begrijpen dat er nogal wat te doen valt. Ondertussen brainstormen hoe we het allemaal in goede banen leiden. Marjorie is voor een paar weken naar Same vertrokken, maar de kinderschare staat al weer te wachten. Zij helpen goed mee om poppekleertjes te wassen en het inrichten van de klassen, hùn domein, hùn toekomst!Warme groet uit Afrika, Margot.